Bijna niet te doen

oktober 05, 2025

Na een lange zomer vol warme, zonnige dagen – die soms wel té warm waren – begint de temperatuur eindelijk iets te zakken. Nu de dagen korter worden en de bomen hun bladeren laten vallen, hebben we er onze handen vol aan. Zodra we denken dat het terras bladvrij is, ligt het er een uur later alweer vol. Op dit moment heb ik eigenlijk geen tijd om me bezig te houden met blaadjes vegen, want het voelt als dweilen met de kraan open.

Als het zo heet is, wordt het op een gegeven moment bijna onmogelijk om in mijn salon te werken. Genoeg is genoeg. 🥵 Alsof dat nog niet genoeg was, vroegen de Spanjaarden ook nog of ik een hotstone-massage kon geven. Ik grapte tegen Dick: “Ze mogen wel op het terras gaan liggen, dat is net zo warm!” 😅 De stenen kon ik bij wijze van spreken net zo goed in de zon laten opwarmen in plaats van in de verwarmer, zó heet was het buiten. Soms leek het zelfs alsof mijn hersenen ermee ophielden. Wanneer gasten mij iets vroegen, kon ik de simpelste woorden in het Spaans niet eens meer bedenken. Maar we mogen niet klagen want we moeten het toch echt van de zomer maanden hebben.

De tuin snakt nog steeds naar water door de aanhoudende droogte. Onze mimosa is helaas allang niet meer zo stralend als in het begin; we vrezen dat hij bezweken is onder de combinatie van hitte en gebrek aan regen. Het hele perceel bewateren is bijna niet te doen, zeker nu ik er alleen voor sta. Sinds Dick in Nederland is, merk ik pas écht hoeveel werk er in de tuin gaat zitten. Ondertussen hebben we een waterrekening van heb ik jou daar… we zouden haast een crowdfunding kunnen starten: Redt onze tuin! 😉

Verderop werd een enorme berg mest gestort om een paar dagen later door tractors tussen de olijfgaarden uit te strooien. Toen wisten we: er komt regen aan. De stank was verschrikkelijk, en het was bijna onmogelijk om onze gasten buiten te laten ontbijten. Maar de Spanjaarden haalden hun schouders op en zeiden: dit is nu eenmaal het platteland, geen probleem en aten vrolijk verder. 😕

Het heeft inderdaad geregend – alleen bij ons lang niet zoveel als voorspeld, helaas. De mestgeur was gelukkig wel meteen verdwenen. Nu alleen de vliegen nog… 😣

Afgelopen week hadden we Inge en Gerrit Jan, oude bekende van ons uit Wormerveer, te gast in de B&B. Het was ontzettend gezellig: we hebben een paar keer samen gegeten en ’s avonds lekker zitten kletsen met wat Spaanse kazen en wijn erbij. Precies in die week vond ook weer het beruchte Correfocs plaats, in een dorpje verderop.

Wat was het weer een spektakel! Vuurwerk, vonken, felle lichten en oorverdovende knallen en gillende keukenmeiden vulden de straten. Als er klinkers hadden gelegen, waren ze na afloop vast allemaal losgetrild. Het voelde soms bijna als oorlogsgeweld, zó heftig waren de explosies – maar tegelijkertijd was het weer een onvergetelijke ervaring. Onze gasten vonden het fantastisch om mee te maken; ze keken hun ogen uit en genoten van elke minuut.

Inmiddels volgen wij deze bijzondere groep al een paar jaar, zelfs ook van dorp tot dorp, en telkens weer is het genieten. Al neem ik tegenwoordig wél mijn Pluggerz-oordoppen mee… een beetje bescherming tegen dat Spaanse feestgeweld kan geen kwaad!

Zo kijken we terug op een zomer vol hitte, familie bezoekjes, tuinzorgen en onvergetelijke belevenissen. Ondanks alle uitdagingen – van droge tuinen tot oorverdovend vuurwerk – maken juist deze momenten het leven in Spanje zo bijzonder. En eerlijk is eerlijk: met goede gasten en een vleugje humor overleef je elke hittegolf, vliegennacht en Correfocs met een glimlach.

Saludos Dick y Regina