Niet altijd rozegeur en maneschijn

Als je denkt dat hier altijd alles geweldig is, dan heb je het mis. In ons vorige blog had ik het over het gemis van de kinderen en familie, maar dat is niet het enige nadeel. In Nederland kun je je niet voorstellen dat we koken met gasflessen en dat je zomaar zonder gas kunt komen te zitten. Dat gebeurde me dus toen Dick in Nederland was. We hebben altijd een gasfles op voorraad, maar die staat niet om de hoek en een volle fles weegt zo'n 20 kilo. Voor iemand die zo nu en dan last van zijn rug heeft, is dat best een uitdaging. Inwendig liep ik dan ook flink te mopperen. Er zat niets anders op dan het zware werk in drie keer te doen en maar wat later te gaan eten.

De stroomvoorziening is hier ook wel een dingetje. De afgelopen periode heb ik een paar keer zonder stroom gezeten, maar dat is iets wat hier regelmatig voorkomt. Voor ons is het inmiddels iets gewoons geworden, al kan het soms nog steeds behoorlijk frustrerend zijn. We zijn gelukkig niet de enige die hier last van hebben.

Een paar weken geleden ging ik op de elektrische mountainbike naar school, nadat het ’s middags wat geregend had. Ik was helemaal fris en gefocust in de les toen ik een melding kreeg dat er regen op komst was. Normaal krijg ik die een uur van tevoren, maar nu slechts vijf minuten van tevoren. Ik liet de docent weten dat ik eerder weg wilde, en dat was geen probleem, aangezien de les bijna ten einde liep. Op mijn fietstocht naar huis werd ik verrast door een prachtige regenboog, maar ik wist ook meteen dat ik het niet droog zou houden. Ik was blij met mijn nieuwe fiets met trapondersteuning. Wat ik al vermoedde, bleek waar: de hemel brak open, en nergens was een bushokje te vinden om te schuilen. Ik was tot op mijn onderbroek zeiknat, sopte in mijn schoenen en was blij dat mijn rugzak de meeste modder tegenhield, anders had ik een dikke laag klei op mijn rug gehad. Ik was zo koud dat ik, met kleren en al, onder de douche ben gestapt—ik was toch al drijfnat.  Een half uur later was ik weer warm en droog, en draaide de wasmachine om mijn kleding en gympen schoon te krijgen. Ondertussen was het tijd om een broodje te eten, dus zette ik de oven aan voor een warm bolletje. Toen ik de waterkoker aanzette, sloeg de stroom weer eens uit en stond ik ineens in het pikkedonker. Wie denkt dat een waterkoker niet veel stroom trekt, heeft het mis. Aangezien het gas het nog wel deed, heb ik eerst maar een pannetje water opgezet, wat kaarsjes aangestoken en mijn bolletje in een koekenpan met deksel opgewarmd. Daarna besloot ik op zoek te gaan naar een droge winterjas en schoenen. Want de schakelaar zit niet om de hoek (zie foto); daar moet ik nog aardig wat meters voor lopen.

Vrienden kwamen een week langs om mij gezelschap te houden toen Dick nog in Nederland was. Het was een gezellige periode, en we hebben meteen wat klusjes kunnen doen die ik in mijn eentje niet had gekund. Door de regen was het onkruid tussen het grind flink uitgebreid, dus we trokken er elke dag een uurtje onkruid uit, en je zag het terrein echt opknappen.

Helaas werd er afgelopen week nog meer regen voorspeld, waardoor het onkruidprobleem bijna niet meer te overzien is. Je trekt het eruit, en twee dagen later staat het er gewoon weer. 😟 We hebben nog heel wat vierkante meters grind te gaan, en daarna moeten we het echt beter bijhouden. Het lijkt leuk, zo'n groot stuk grond rond je huis, maar je moet het wel onderhouden. Dan voelt 3.300 vierkante meter ineens als héél veel—zeker als onkruid wieden niet je hobby is!

Ik had wat tips gekregen over het bakken van taarten, cakes en brood van Joy. Onze oven is niet nieuw meer; hij is nog van de vorige eigenaars en niet alle standen werken nog. Maar Joy wist wel raad met de temperatuurregeling, en sindsdien heb ik het bakken goed onder controle. Voor de gasten staat er bij de bar nu altijd cake of taart in de koelkast, en ik krijg leuke reacties. Wie het leuk vindt om haar bakcreaties te zien, kan haar volgen op Instagram via het account joy_baksels.

In de drie weken dat Dick in Nederland was, heb ik aardig wat klusjes van mijn to-do-lijst kunnen afstrepen, en voor ik het wist, was de tijd omgevlogen. Ik was blij dat ik Dick op een avond van het vliegveld kon halen, zodat we de dagen erna samen konden klussen. Want zeg nou eerlijk: samen klussen is altijd gezelliger dan alleen!

Max is nu gezellig bij ons, maar heeft pech met het weer. Op dit moment regent het behoorlijk veel. Er is al anderhalve week voorbij, en daarvan hebben we zeven dagen regen gehad. De Fallas in Valencia en Gandia zijn in volle gang, maar ook dat feest valt een beetje in het water. Hopelijk schijnt morgen de zon weer en lukt het ons om ernaartoe te gaan.

Maar eerst moeten we afwachten of het beter gaat met onze poes Blanca. Sinds afgelopen weekend is ze ziek en eet ze nauwelijks tot niets. Gisteren lag ze in het kattenziekenhuis aan een infuus. 😢 We wachten nog op verdere onderzoeken.

Wordt vervolgt

Saludos 

Dick y Regina

     Zonsopkomst in Gaianes

    De afstand van de poort naar de hoofd schakelaar.

     Zonder stroom                                             cheesecake

 

   Mezelf nuttig maken op Valentijnsdag 

   De poort opnieuw een likje verf geven.        Genieten van de zonsopkomst