2 maal raak

Sinds donderdag 16 juli staat ons huis te koop, na dat weekend stonden er al meerdere bezichtigingen gepland. Ik ging meteen als een gek met stofdoek en dweil als een wervelwind door het huis, om alles weer spik en span te hebben voor de 6 enthousiaste kijkers. Na 1 kritiek puntje van familie en vrienden, zelfs de buurvrouw vroeg of mijn strijkijzer stuk was, lag het dekbed strak gestreken op het bed te pronken in ons mooie huis.
Met het huis klaar voor de kijkers , verliet ik ons huis ( Dick was op de moestuin) naar de buurtjes voor een frisje tot ik bericht kreeg dat het huis weer vrij was. Max bleef overigens wel thuis want ja waar moet ik heen als je niets weet te doen buitenshuis en ook nog eens voor ruim een uur.
Van Lars en Misha kregen we die dag super goed nieuws, hun bod op een huis in Assendelft is geaccepteerd. Dus wanneer alle papieren en financiën in orde zijn, kunnen we daar eerst nog helpen klussen voor wij Nederland gaan verlaten.
Wanneer ik nog bij de buurtjes zit krijgen we al bericht. De zeer geïnteresseerde kijkers willen de volgende dag nog een keer komen, maar dan met hun aankoop makelaar . Aan het eind van de  volgende dag lag er een zeer mooi bod op tafel voor ons, met gunstige voorwaarden. Na paar dagen wachten, om de andere kijkers de kans te geven, hebben we die vrijdag hun bod mondeling toegezegd.  Bizar hoe snel dingen kunnen lopen! In dezelfde week hebben zowel Lars en Misha een huis gekocht en wij ons huis verkocht. Of nou ja, nog niet op papier want we moeten eerst afwachten wat er uit het bouwkundig rapport komt. Maar voor nu is de stemming in huize Sluijs opperbest.

Het was een zeer warme dag dat Dick eerder van zijn werk kwam om samen naar het strand te gaan, toen er 2 mannen met bezwete voorhoofden op het bloedhete dak stonden te dansen. De wat oudere , gepassioneerde man die ons huis wel 2 uur lang zeer grondig onderzocht op gebreken kwam tot de conclusie dat er op paar kleine puntjes na geen extreme gebreken aan het huis zijn. De aankoop makelaar vroeg aan het eind of het konijn ook mee gaat naar Spanje. Ons konijn 'Pelusa' die overigens inmiddels al een redelijk woordje Spaans verstaat,
huppelde zoals elke dag op het straatje rond en ja die gaat natuurlijk met ons mee.

Wat Spanje betreft, de advocaat is bezig om een hypotheek te regelen en de verkopers zullen hun eigendommen moeten laten registreren bij het kadaster. Dit gaat ongeveer 4 weken duren.
Voor nu kunnen we alleen maar hopen dat Corona niet verder oplaait en wij gewoon eind deze maand met onze rugzak in Barcelona kunnen uitstappen. Dan kunnen we de zaakjes in Ontinyent, betreft de hypotheek, regelen en 3 weken lekker uitrusten. Want als we weer thuis komen zullen we nog heel veel puntjes af moeten werken, voor we daadwerkelijk kunnen vertrekken.

Saludos,
Dick y Regina


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

20 jaar Spanje

Een goed gelukte moestuin

Niet altijd rozegeur en maneschijn