Welcome to the jungle

Daar gingen we dan, met 1 rugzak vol legosteentjes, 1 weekendtas, een gezondheidsverklaring en voldoende mondkapjes, op weg naar het vliegveld van Rotterdam.

Nog nooit hebben we als eerste in een vliegtuig gezeten. Blij met Corona, we werden als eerste geroepen om in te stappen en het vliegtuig zat voor maar ¾ vol. Na alle instructies netjes te hebben opgevolgd (wat je niet van iedereen kon zeggen, het leek wel of een deel van de mensen Oost-Indisch doof waren) vertrokken we naar Valencia. Braaf zoals wij zijn, mochten we rij voor rij pas opstaan om het vliegtuig te verlaten. Bij rent a car ook netjes gewacht op onze beurt en maar met 1 persoon tegelijk naar binnen. Dit alles met mondkapjes op. Na een tijdje waren we op weg via de A7, richting Ontinyent. Vamos es el coche rapido.

Na een verkeerde afslag kwamen we om kwart voor 11 bij Jo en Sandra aan, wat inmiddels ons vaste logeeradres is. De aanbetaling werd gedaan met jawel… de legosteentjes uit de rugzak! Ja, ruilhandel is nog steeds in en misschien wel hotter dan ooit. Ze waren blij met onze komst en de wijn stond al klaar met zoals het hoort Spaanse tapas er bij. Heerlijk, !Viva espana! Na wat bijgepraat te hebben over onze plannen doken we moe, maar voldaan het bed in. In de vroege ochtend had Dick zijn bed verlaten om met Jo naar het café te gaan voor een “carajillo”, een typische Spaanse koffie. Na een heerlijk ontbijt zijn we op pad gegaan naar ons droomhuis. Na 15 min arriveerde we bij de poort die al voor ons open stond. We waren er ruim op tijd en besloten alvast een kijkje te nemen.
De o zo mooie tuin was veranderd in een oerwoud en het o zo mooie huis rook muf en schimmelig.  We hebben een tijd geprobeerd door het onkruid, achterstallig onderhoud en het optrekkende vocht heen te kijken, maar we zagen door de bomen het bos niet meer. De makelaar begroeten ons met “Welcome to the jungle”. Maar wat een werk wordt het om dit op te knappen, zien we het nog wel zitten? Het antwoord, na een paar flessen wijn, lekker eten, een nachtje goed slapen en nogmaals het huis bekijken, was ja! We gaan ervoor!

Na 2 mooie, zonnige dagen in Spanje en een relaxte terugvlucht (waarbij we met 22 mensen in het vliegtuig zaten), zaten we weer aan onze keukentafel om de kosten te berekenen. We zijn tot een, voor ons ideaal, bod gekomen en we kunnen nu met jullie delen dat ze ons eindbod geaccepteerd hebben. Helaas hebben Lars en Misha nog geen goed nieuws en zijn ze nog steeds op zoek naar een leuke woning.

Iets waar wij al zolang naar uitkijken, en door de corona periode langer op zich liet wachten, gaat hopelijk snel werkelijkheid worden. Maar eerst moet al het papierwerk in orde gemaakt worden en zoals we Spanje kennen gaat dit nog wel een tijdje duren. Tranquilo, geduld is een schone zaak. 

Saludos,

Dick Y Regina