Spaans benauwd
Een weekje later dan gepland schrijven wij deze blog. Inmiddels hebben we alweer wat punten van ons lijstje af kunnen strepen en zo langzaam maar zeker komen we steeds dichter bij onze droom. Ons NIE-nummer hebben we sneller op zak dan verwacht, ze hadden het waarschijnlijk nu erg rustig in Madrid. De brocante/rommelmarkt was weer zeer geslaagd en er zijn aardig wat spullen verkocht of gratis opgehaald. We hebben nog steeds veel te veel spullen maar dat zal hopelijk verkocht worden bij de volgende keer.
Zoals in ons vorige blog te lezen was hebben we niet stil gezeten en waren we veel aan het opruimen. Nu is het zo ver, ons huis ziet er spik en span uit en is inmiddels ook op de foto gezet. De fotograaf was zeer tevreden maar ik kreeg het wel ineens Spaans benauwd. "Waar beginnen we aan?" dacht ik opeens toen de fotograaf ons huis verlaten had. Dit huis. Ons mooie huis, dat we zelf verbouwd hebben. Waar we met onze enkels in de prut hebben gestaan, met ruwe handen van het sjouwen en verbouwen. Het huis waar de kinderen zijn opgegroeid. Waar we gelachen hebben, maar ook gehuild. Waar we veel mooie herinneringen hebben gemaakt en menige feestjes hebben gevierd. Gaan we dit verlaten voor een avontuur waar nog niets zeker is? Mogen we in Spanje wel zomaar een B&B starten? Mogen we verbouwen? Allemaal vragen, maar wanneer we daar uitsluitsel over krijgen? Geen idee. Hopelijk weten we wat meer als we de advocaat in leven de lijve spreken. Nu Spanje open gaat voor toerisme hebben wij de tickets geboekt en gaan we onze droomvilla met betere ogen bekijken. Is het net zo mooi is als we nu in ons hoofd hebben? Voor nu kunnen we alleen nog maar dromen en af en toe een traan laten bij het idee van wat en wie we achter ons gaan laten.
Saludos,
Dick Y Regina
Zoals in ons vorige blog te lezen was hebben we niet stil gezeten en waren we veel aan het opruimen. Nu is het zo ver, ons huis ziet er spik en span uit en is inmiddels ook op de foto gezet. De fotograaf was zeer tevreden maar ik kreeg het wel ineens Spaans benauwd. "Waar beginnen we aan?" dacht ik opeens toen de fotograaf ons huis verlaten had. Dit huis. Ons mooie huis, dat we zelf verbouwd hebben. Waar we met onze enkels in de prut hebben gestaan, met ruwe handen van het sjouwen en verbouwen. Het huis waar de kinderen zijn opgegroeid. Waar we gelachen hebben, maar ook gehuild. Waar we veel mooie herinneringen hebben gemaakt en menige feestjes hebben gevierd. Gaan we dit verlaten voor een avontuur waar nog niets zeker is? Mogen we in Spanje wel zomaar een B&B starten? Mogen we verbouwen? Allemaal vragen, maar wanneer we daar uitsluitsel over krijgen? Geen idee. Hopelijk weten we wat meer als we de advocaat in leven de lijve spreken. Nu Spanje open gaat voor toerisme hebben wij de tickets geboekt en gaan we onze droomvilla met betere ogen bekijken. Is het net zo mooi is als we nu in ons hoofd hebben? Voor nu kunnen we alleen nog maar dromen en af en toe een traan laten bij het idee van wat en wie we achter ons gaan laten.
Saludos,
Dick Y Regina
Heftig hoor inderdaad, maar anderzijds als je vernieuwing wenst zul je soms uit je comfortzone moeten stappen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb alle vertrouwen in jullie dus zal vast wel goed komen.
😄😄
Hoop voor jullie dat het door gaat en jullie daar een fantastisch leven kunnen opbouwen
BeantwoordenVerwijderen